ja maar vooral ook aan al die lui voor hem die het kreng hebben bewaard, want anders was ie eind jaren 70 al de stort op gegaan. het is een estafettewedstrijd he  :)

Inderdaad blotenbastman is de beroemde H. Frieke, EEECpaus van dienst.  ;D

AVA's tweede jeugd.

Hallo AVA fans! Van het weekeind kreeg ik een berichtje van Martijn dat ie warempel een voorpagina heeft gescoord met AVA (work in progress tbv haar 3e jeugd). Omdat ik hier zelden kom (heb alleen nog een AMI6) was teruglezen van de afgelopen 2 jaar zeer boeiend. Ik word al moe als ik ernaar kijk ;-) Hele diepe buiging voor de ''nachwuchs eendoloog'' Martijn in wie wijlen mijn broer (drRob) en ik de ideale kandidaat zagen –naar nu blijkt terecht- om dit rollend erfgoed (AVA en de JB) verder te beheren.
Voor de volledigheid van dit topic (inderdaad die tekst onder het nummerbord was van mij, en achter een zonnekklep staat ook nog wat) wil ik jullie graag vertellen hoe Rob aan AVA kwam en wat er aan de tweede jeugd van dit rammelhok vooraf ging.

Ergens in 1987 (!) ontdekte Rob het Eendeei nadat ik hem met succes in een besteleend had geluld (zijn eerste auto 15BB43 rouge geranium AK400 1978 genaamd Brigitte). Daar werd ie zodanig aangestoken in de besteleendologie dat ie op zoek ging naar een echt oudje. Geen idee meer hoe ie er aan kwam maar in zijn eigen woonplaats Haarlem bleek iemand in een oud garagepandje in het centrum al jarenlang de gedemonteerde restanten van TWEE AZUs anno 1970 te bewaren (foto1).
foto1 by azu250, on Flickr
Het betrof een redelijke koets, een kaal hard chassis, en de meeste mechanische delen van beide autos plus 1 volledig kentekenbewijs. Dit bleek handig bij het verplaatsen naar zijn eigen huis (net buiten de centrumring), de koets was licht genoeg om met een echte antieke handkar gewoon over straat te transporteren (foto2).
foto2 by azu250, on Flickr
Er was uitgemeten dat de spullen in de logeerkamer moesten passen, alleen het raam was net een paar cm te krap dus dan maar het kozijn deels uitgezaagd en tijdelijk verwijderd. Hoppa! één logé here to stay (foto3).
foto3 by azu250, on Flickr
Chassis op zijn kant in de gang, motortje en co in het hok tot nader order. De gevleugelde kreet werd: ''AVA, eens zal jij ook!!''. Iedereen lachen natuurlijk, geen hond nam dat buiten ons serieus. Maar hebben is hebben, het lag mooi droog in de wacht.

Midden jaren 90 verhuist Rob naar NL siberie (oost groningen), logeerkamerraam weer losgetrokken en de spullen met een gehuurde kar achter de sleurbak van een vriend mee naar het noorden (foto4).

foto4 by azu250, on Flickr

Daar heeft het pakket ook weer jaren in de opslag gelegen, de koets rechtop zijn kont tegen de achtergevel met een zeil eromheen (foto5).
foto5 by azu250, on Flickr
Hij bouwde eerst een keurige houten garage en toen kon het feest eindelijk beginnen.
Nou hadden we al eens de twijfelachtige merites van het originele 21pk mechaniek ondervonden in tante Annet hare ''harrie'' (soortgelijk autootje), niet mee te rijden anno nu dus dat ging niet gebeuren. Gewoon het hele spul ver2CV6en nou het toch allemaal in stukjes ligt. VéGé revisieblok gekocht, we hadden nog een 2cv6 trommelbak en de rest was een beetje improviseren. Oa de kachelspullen pedalenbak en de stuurkolom (van Brigitte bewaard) werden netjes ingepast (foto6).
foto6 by azu250, on Flickr
Ik verbouwde het electriek tbv 12V wisselstroom en leverde later nog per post een in stijl gemaakt voltmetertje voor onderdash inbouw.

Rob deed zelf het koetsopknapwerk middels net zon goedkoop hobby-migje als we allemaal hadden destijds. Het kreng loopt regelmatig vast en heet sindsdien het teringmigje. Het moet er maar mee. Her en der wordt er een beetje uitgestukt maar ook veel geglasvezeld, de chassisbovenplaat wordt ook grotendeels vervangen, de rest was toen nog hard. Hemelvaart 1999 is het ding eindelijk zover dat er gespoten kan worden, ik kom 4 dagen vanuit Twente over voor die klus en dat is niks te kort want helaas heeft mijn broer een eigen idee over ''strakmaken'', meer de boerenstopverfstaldeurmethode dan autokwaliteit... ik kan dus het meeste opnieuw doen want het zou zonde zijn om nu op zon ondergrond te gaan spuiten na al dat werk. 2 dagen later is het weer acceptabel en gaat de verf in de spuit. Het is prachtig weer dus dat kan lekker buiten, opdrogen in de garage (foto7).
foto7 by azu250, on Flickr
Volgende dag afmonteren altijd mooi werk. Rob wil perse een klein specialstuurtje (te vaak de nagels opengehaald aan het dash), voor de rest valt de tijdincorrectheid wel mee. Hij wou ook altijd een ''beugeleendje'' dus we kleden het aan als ware het een Azam6 met paperclips en Ami6 wieldoppen. Typebordje in Azamstijl achterop geknutseld ''AZU6''. Premiere op het Waar, leuke oploop met schande roepende EEECers (foto8), daar houden we wel van ;-)
foto8 by azu250, on Flickr
Er zat ook nog een ouwe EEEC sticker op de voorruit, even met twee zwarte strepen doorgehaald haha!

Rob heeft dan twee besteleenden waarvan de JB de betere is mbt de apekool, maar op dat moment nog geen 25+. Omdat er toch maar eentje tegelijk rijdt en hij altijd een principieel anti-autoritaire hippie is gebleven spijkert ie AVAs chassisnummer ook in de JB en gaat alleen met de laatste ter apekool (foto9).
foto9 by azu250, on Flickr
McTommi ontfermt zich op mijn verzoek over het originele JB kenteken, hij kan toch gratis massaschorsen met tientallen autos op naam en zo het nummer behouden voor de toekomst. Regeren is vooruitzien, Rob kan dit zelf allemaal niet zoveel schelen. Maar voor ons is een origineel NL kenteken bij een originele auto in de tijden van massaal gemakzuchtig omkatten van franse import wel zeer belangrijk.

Zo gaan de jaren voorbij, de ''JB'' is Robs dagelijkse auto en AVA is voor de zomerse pretritjes. Het ding loopt best leuk, wel erg lawaaiig en hij lekt als een zeef vanonder het dash dus inderdaad beter alleen met mooi weer naar buiten.
Rond 2007 wordt ie het eendegesleutel een beetje zat (de zogenaamde 2CV specialisten blijken aantoonbaar veel slechter te sleutelen dan wijzelf dus dat is ook geen oplossing), en op een slechte dag doen beide eenden het niet en moet ie met een van de buurman geleende Punto op stap (of erger nog met de bus). Ik rijd dan al jaren probleemloos in de dikke daf (ouwe 343) en weet hem te overtuigen dat ie ook maar zon ding moet scoren. Aldus geschiedde, de JB mag weg en AVA blijft voor het leuk. We gunnen de JB aan Martijn, als gezegd een volgende generatie eendofiel van goede eendeei-huize) waar we ons eigen voormalig jeugdig enthousiasme in herkennen. Hoe dat afloopt is elders te lezen, het kenteken komt netjes uit de diepvries van McTommi retour en de JB (die overigens zelf ook een bewogen eende-ei verleden kent, een separaat verhaal waardig) is gelukkig weer helemaal de oude.

Twee jaar later overlijdt Rob plotseling en moet ik als enige nabestaande zien dat ik erf en have opgedoekt krijg. Natuurlijk is voor AVA de enig juiste oplossing: Martijn mailen! Dat verhaal is vanaf dat moment hier beschreven.
En nu is AVA dus haar derde jeugd al (bijna) ingegaan, geweldig! Zo blijft het autocultureel erfgoed in stand, dankzij mensen die tijd geld en veel moeite spenderen aan voor anderen dikwijls waardeloze objecten, tegen de staatsverdrukking in. Iemand moet het doen! (c-VARA).

Martijn, geweldige klus ga zo door en houd haar nog lang in ere. Zo te zien zit dat wel snor en met jouw status en contacten in de troenwereld kunnen ook anderen daar nu van meegenieten. Alles beter dan wegstoppen in donkere schuren. AVA, nu mag jij ook weer!

Gromsound.

(ps de fotos komen na, ik mail ze naar Martijn want ik heb zelf geen webspace meer waar ik vanaf thuis bij kan, dan zet hij ze er tzt wel onder)

''Jeebeeeke, nothing compares twee - uuu!! (2U)" zoals dr Rob altijd uitriep. Roll-on, jeebee  :)

dat ding is gedrenkt in owatrol, je mag op de sloop geen chemisch afval achterlaten... vandaar?

grappig allemaal... drRob zou trots op je zijn Martijn!
Na 30 jaar verstopt te zijn geweest in allerlei schuren, logeerkamers, kippehokken en tenslotte lands end (oost Gr.) komt Ava (genoemd naar Ava Gardner, beroemde filmster van vroegah - hoe passend) opeens overal in de schijnwerpers terecht.

Carry on, rammelhokfrieks!